This poem "Desiderata" is written by Max Ehrmann c.1927. This is actually a note to myself. I love this poem and a reminder for myself whenever I feel low. It's an inspiration I'll always be bringing in myself.
Go placidly amid the noise and haste, and remember what peace there may be in silence.
As far as possible, without surrender, be on good terms with all persons. Speak your truth quietly and clearly; and listen to others, even to the dull and the ignorant, they too have their story. Avoid loud and aggressive persons, they are vexations to the spirit.
If you compare yourself with others, you may become vain and bitter; for always there will be greater and lesser persons than yourself. Enjoy your achievements as well as your plans. Keep interested in your own career, however humble; it is a real possession in the changing fortunes of time.
Exercise caution in your business affairs, for the world is full of trickery. But let this not blind you to what virtue there is; many persons strive for high ideals, and everywhere life is full of heroism. Be yourself. Especially, do not feign affection. Neither be cynical about love, for in the face of all aridity and disenchantment it is perennial as the grass.
Take kindly to the counsel of the years, gracefully surrendering the things of youth. Nurture strength of spirit to shield you in sudden misfortune. But do not distress yourself with imaginings. Many fears are born of fatigue and loneliness.
Beyond a wholesome discipline, be gentle with yourself. You are a child of the universe, no less than the trees and the stars; you have a right to be here. And whether or not it is clear to you, no doubt the universe is unfolding as it should.
Therefore be at peace with God, whatever you conceive Him to be, and whatever your labors and aspirations, in the noisy confusion of life, keep peace in your soul.
With all its sham, drudgery and broken dreams, it is still a beautiful world.
Be cheerful. Strive to be happy.
Magpatuloy kang mahinahon sa gitna ng kaguluhan at pagmamadali,at tandaan kung anong kapayapaan ang maaaring mayroon sa katahimikan.Hangga’t maaari, walang pagsuko,
magkaroon ng mabuting pakikipag-ugnayan sa lahat ng mga tao.Sabihin ang iyong katotohanan nang tahimik at malinaw;at pakinggan mo ang iba,kahit na ang walang sigla at walang nalalaman;mayroon din silang sari-sariling mga salaysayin.Iwasan mo ang matitingkad at mararahas na mga tao;nakaliligalig sila sa kaluluwa.Kapag inihambing mo ang iyong sarili sa iba,maaari kang maging hungkag o may kapaitan,palaging magkakaroon ng mga nakalalamang at mas mababang mga tao kaysa iyo,Kasiyahan ang iyong mga naisagawa, maging ang mga balakin mo.Manatiling nahuhumaling sa iyong larangan, gaano man kababa;Isa itong tunay na pag-aari sa pabagu-bagong katalagahan ng panahon.Magsagawa ng pag-iingat sa iyong mga pakikitungong pangpinagkakaabalahan,sapagkat puno ang daigdig ng panlilinlang.Ngunit huwag mong hayaang bulagin ka nito sa kung anumang naririyang kabutihang-loob;maraming mga taong nagsusumikap para sa matataas na mga pamantayan,at kahit saan man, puno ang buhay ng pagkabayani.Maging ikaw ka. Natatangi na ang hindi pagkukunwari sa saloobin.Huwag ring maging makutyain hinggil sa pag-ibig,dahil sa mukha ng lahat ng katigangan at pagkaakit,panghabang panahon itong katulad ng damo.Malugod mong tanggapin ang pangaral ng mga taon,Habang may kayumiang isinusuko ang mga bagay ng kabataan.Mag-alaga ng lakas ng kaluluwa upang mapananggalang ka sa biglaang dagok ng kapalaran.Ngunit huwag mong guluhin ng madirilim na mga palapalagay ang iyong isipan.Maraming mga takot ang isinisilang mula sa kapaguran at pangungulila.Sa kabila ng kaayaayang katakdaang pang-asal,maging banayad sa iyong sarili. Isa kang anak ng sanlibutan na hindi mababa kaysa mga puno at mga bituin;mayroon kang karapatan sa pagiging naririto.At kahit na malinaw man sa iyo o hindi,walang pag-aalinlangang lumalantad ang sanlibutan ayon sa nararapat.Samakatuwid, mamayapa ka sa piling ng Diyos,sa kung anumang paraan mo siya nauunawaan.At kung ano man ang iyong mga gawain at mga hangarin,sa loob ng magulong kalituhan ng buhay,Kupkupin ang kapayapaan sa iyong kaluluwa.Sa kabila ng kanyang kahungkagan, kabagalan, at sawing mga pangarap,isa pa rin siyang magandang daigdig.
- Maging masiyahin. Magsikap kang maging maligaya.
No comments:
Post a Comment